Kruimel

Gek beestje in mijn hoofd

Al zes maanden vind ik het moeilijk te vatten. Ik weet wel dat ze onze tuin omgewoeld hebben tot iets dat niet verder te definiëren is dan een bouwwerf. Dat het in onze keuken was dat er plots een vaatwas, droogkast en diepvries broederlijk naast elkaar veel te veel in de weg stonden te staan. Ik voel nog aan mijn armspieren dat we 'wie niet weg is is gezien' gespeeld hebben met ongeveer 80% van onze huisraad. Ik voel dagelijks aan mijn tenen dat er meer meubelen in onze slaapkamer staan dan goed is.
En toch... is heel die verbouwing meer en meer buiten mij gaan staan. Alsof wij boven een verbouwing woonden van onzichtbare vreemden. De lasten daar ben ik mij bewust van. De lusten zag ik niet zo duidelijk.
En terwijl Lief in actie schiet en met meubelen op de trap gaat balanceren, giert het ongeloof door mijn lijf. En bijt ik op mijn tong om hem niet te vragen 'Bedoel je dat wij hier echt gaan wonen?'