Herten en schapen

Veel van wat geschreven werd de laatste week verwees ik onmiddellijk door naar de krochten van mijn Moleskine. Nog maar eens kasten versleuren van a naar b (schilderen!) . De volumeknop van KleineVent die ergens is blijven steken op de hoogste stand. Een avond die duurde tot 5 u de volgende morgen (lang geleden dat). De filter staat blijkbaar een beetje scherper dan anders. Maar omdat het anders zo stil blijft, serveer ik jullie deze. Een beetje geïnspireerd door Kerygma haar 'little things'.

Hij sjeest aan een rotvaart voor me uit. Ik slik me te pletter aan pas op's en voorzichtig's en schakel een versnelling hoger om het rood-zwarte stipje voor me bij te benen. Op het fietsstoeltje klampt de jongste de broodzak vol oud brood stevig vast.
In een poging om kleine handen en lijven weg te houden van vers geschilderde muren stampte ik mezelf met kroost het huis uit en de fiets op. De combinatie hertjes en brood leek de twee jongste van het gezelschap voldoende boeiend om de laatste vrieskou te trotseren.
Boterham na boterham wordt door het hek geduwd in de mond van wachtende bambi's. Tot de buiken van de laatsten vol zijn, maar de zak vol oud brood nog lang niet.
'We gaan naar de schapen', gilt KleineVent. Terwijl ik me probeer te herinneren waar de schapen opnieuw verstopt zijn in dit domein zie ik KleineVent en KleineMeid om de hoek verdwijnen.
De oudste op de fiets, rechtopstaand op de trappers. De jongste een fel allergaartje van roze, rood en paars holt er joelend achteraan. Ik laat mijn fiets voor wat ze is en zet zelf een sprintje in. Om de hoek zie ik ze helemaal op het einde van het wegeltje in de broodzak grabbelen. Vier schapen staan verwachtingsvol te blaten aan het hek.