Kruimel

Zand & Water
Het zit in die ene zandkorrel op zijn wang net onder zijn oog. Of neen, in die ene waterdruppel aan zijn oor. Neen, het zit zeker de zon die in zijn ogen glanst. Of wacht, volgens mij ligt het aan zijn witte tanden die ik van ver zie schitteren.
Terwijl de kleinste op mijn buik slaapt kijk ik hoe de grootste en de nog grotere samen een modderkasteel bouwen. Zo van hier nog een schep en daar nog eens goed aanstampen. Om dan als een ware held bovenop het bouwsel te staan. Handen hoog, glimlach breed. Een 'Kijk mama, Kijk!' en plons. En even is er geen grootste meer. Alleen een nog grotere die een proestend ventje uit het zoute water opvist.
Het zit in die ene zandkorrel, zeg ik je. Of neen, toch nog meer in de waterdruppels die glinsteren op hun joelende lijven.