Kruimel

Brooddegen

Herinnert u zich deze nog?

Wel, we gingen dus brooddegen. (Jawel, dat bestaat ook als werkwoord. Neen, ik verzin niet zomaar maar iets.) Geheel volgens het recept - mijn in handen gestopt door een deskundige - mengde ik één kop bloem, één kop zout en één kop water door elkaar tot...
ik een slijmerige massa verkreeg. Twee kinderkopjes loerden mij van links en rechts aan terwijl ik vlijtig kneedde steeds herhalend 'bijna klaar, bijna klaar'. Al het kneden ten spijt bleef de drab, gewoon drab. Waar er draptaartjes mee te maken waren. Wat KleineMeid glunderend deed. Zo glunderend dat de draptaartjes mee verhuisden van de keukentafel naar de zetel zodat pop ook een taartje kon eten.

'Wat extra bloem dan maar', dacht ik op dat moment. Ik reikte naar de zak bloem, schudde en zag nog net een ijl zweempje de pot in dwarrelen. Links van me zat een KleineVentenkopje me nog steeds hoopvol aan te kijken, wat me tot het domste dat ik kon doen aanzette. Ik nam mijn sleutels holde door de gang, de straat op en belde bij de buren aan. Die er niet waren. Holde naar de andere buren. Die wel bloem hadden, maar in de kelder. Heb je even? En o ja, hoe staat het met de verbouwingen? Ah nog niet begonnen. Juist, wat wou je ook al weer? Bloem. Wacht ik ga het even halen.

Eenmaal met bloem terug binnen zag ik dat KleineVent het kneden in eigen handen had genomen. En ook dat hij die drab niet zo leuk vond als zijn zus en dus zijn handen wilde afdrogen, wat ook niet bijster lukte gezien het brooddeeg-spoor van keuken naar badkamer naar woonkamer.
Maar hei! We gingen knutselen dus we gaan knutselen.
Ik schoof het eerste mengsel aan de kant en begon dapper opnieuw. Met een beetje minder water en kijk... je kon er zowaar sliertjes mee draaien. KleineVent en KleineMeid waren weer geïnteresseerd en klommen op hun stoel. Ze draaiden sliertjes, prikten koekjes uit en legden alles op de bakplaat. Of wacht... KleineVent legde van alles op de bakplaat. Ik draaide me naar KleineMeid die me met bolle wangen aankeek. En dat moment uitkoos voor een welgemikte
'Bleh'. Wupsakee daar belandde een goed uitgekauwd bolletje zoutdeeg op de grond. Waar KleineVent prompt insprong om een nieuw vormpje te gaan halen dat hij laten liggen had aan de andere kant van de kamer.

En toen was de bakplaat vol en het deeg op (neen, ik had het echt niet verstopt. Het was gewoon op), vertrokken de kinderen richting tuin en keek ik in de keuken en woonkamer rond. En besloot dat brooddegen meer dan een middagvullende activiteit is, zeker voor diegene die nadien niet alleen opruimt maar vakkundig alle restjes van heel gevarieerde oppervlakten mag afpulken.

De nutteloze tips van mijn kant (maak het deeg op voorhand, brooddeeg bij voorkeur buiten) wist u natuurlijk lang al. Dat hoefde ik u helemaal niet te vertellen, toch?