Op zijn knieën kroop hij door het gras van de picknickweide. Hij plukte een uitgebloeide paardebloem, kneep zijn ogen dicht en blies zijn wangen bol. Met een 'pffffffrrrrr' vlogen de pluisjes alle kanten op. Hij keek ze na tot ze niet meer te zien waren en plukte een volgende uitgebloeide paardebloem en nog één en nog één.
'Mama, als je alle pluisjes in één keer wegblaast mag je een wens doen.Niet?'
'Ik denk het wel, ventje.'
'Ik wens steeds hetzelfde. Zo zal mijn wens zeker uitkomen.'
'En wat heb jij dan gewenst?'
'Dat het altijd vakantie blijft zodat we elke dag de hele dag bij elkaar zijn.'
Hij kruipt verder op zoek naar de volgende paardebloem.
Ik kijk hem na. Zijn benen gebruind door de zon, zijn blonde strohaar, zwarte blote voeten en rouwrandjes onder zijn nagels.
Zoekend kijk ik rondom me. Staat er hier nergens een uitgebloeide paardebloem.
Want misschien...
als ik heel hard blaas en heel hard wens....
3 opmerkingen:
zoveel liefde soms...
maar ik vind vakantie met de jongens soms ook gewoon vermoeiend hoor...
vandaag alleen maar ruzie gemaakt met hen. morgen wil het weer beter doen...
@ysabje: thuis zijn met hen vind ik vermoeiend, zodra we de straat uit zijn, op weg naar een pleintje of weide gaat het als niets... maar alleen thuis zijn met hen...
Paardebloemen in mijn bloghoofd. Weet nu waarom! Dat het maar altijd vakantie mag blijven!
Een reactie posten