Wiebelend zit ie op zijn plaats te wachten. Zijn vrienden van de circusles jongleren met doekjes, balletjes en draaien veel bordjes op veel stokjes. Hij schuift en wacht, tot de circusmeester hem aanwijst. Met zijn schouders naar achter loopt hij naar een grote rode olieton en rolt die naar het midden van de mat. Armen in de lucht, door de knieën en terwijl ik knipper springt hij los op de ton. Op zijn gemak stapt hij - met de ton onder zijn voeten - een stukje naar voor, een stuk naar achter en - waarom ook niet - waagt hij zich aan wat sprongen op de ton zelf.
Mijn circusaap - die in september gewoon wel aardig met de diabolo overweg kon - maakt een buiging en springt sierlijk terug naar de mat.
Terwijl hij terug naar zijn plaats loopt, schat ik hem vijf centimeter groter dan de tien minuten daarvoor.
(Circus Woesj - januari 2015)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten