'Het regent!'
Lief kijkt naar buiten. Naar de helblauwe hemel en een klein, maar stralend zonnetje.
'Waar dan?'
'En zo te zien is het voor de hele dag.'
Zuchtend klik ik de weerapp weg.
Als ik opkijk staat Lief met zijn handen op zijn heupen naar de lucht te kijken.
'Maar waar dan?'
'Op kamp van de oudste'.
Ik klik de weerapp weer open en kijk naar het schermpje. Het plaatje van sombere grijze wolken met een gestaag gordijn van regendruppeltjes is niet wat ik wil zien.
Ik hoef geen facebookpagina vol updates. Hell, ik ben zelfs tevreden met kamppost die in de bus valt als de kampganger al lang en breed weer hier op de bank hangt.
Ik zit er niet meer mee in dat hij het koud zal hebben. Er zitten voldoende Noordpool-waardige outfits in zijn bagage.
Maar bij een kamp hoort zon. Bruine benen onder de blauwe plekken die uit een short steken die al vier dagen geleden bij het wasgoed had moeten belandden. Bij een kamp hoort een blauwe hemel. Een zwart zeil met bruine zeep en water dat zich over het hele veld uitstrekt.
Dagtochten onder een schroeiende zon en lui lummelen in het hoge gras.
Of toch op het plaatje in mijn hoofd.
Ik wis de kamplocatie uit de weerapp en klik em resoluut weg.
Die oudste van me heeft sowieso de tijd van zijn leven.
Zon of geen zon.
7 opmerkingen:
Ik begrijp,je. Zelf jaren op kamp geweest en het weer bepaalt toch echt veel vind ik.
Eén van de mooiste zomerkampen heb ik gehad terwijl het de hele week regende. Mijn schoenen konden aan het eind in de prullenbak, maar ik vond het geweldig gezellig.
Tiens, ik kan hier alleen nog de reactie van een ander beantwoorden, ik kan zelf geen gewone reactie geven. Alleszins, van mijn Chirokampen onthou ik toch vooral goed weer, hoor. Die regen ben je snel weer vergeten, behalve als het water tot in de tent staat. :-)
@gerhilde maakt: vreemd, mij lukt het wel
hahah ja die weeral.... Ik geloof hem overigens niet altijd.
Kinderen hebben meestal niet zo'n last van het weer. Die doen hun ding toch wel. (alhoewel... die van ons nogaleens kan zemelen.... )
En als het water in de tent staat, dan heb je weer een stoer verhaal dat bij reünies 20 jaar later nog altijd wordt verteld!
zo mooi geschreven !! Hier is ze ondertussen terug.. en weer of geen weer, ze had "den tijd van haar leven."
Een reactie posten