Knipoog

De stad knipoogde deze middag naar mij.
Meestal is ze nukkig en grauw. Met mensen die zich door de ochtend haasten. Opengescheurde vuilniszakken als obstakels op het voetpad. Stinkende resten weekend in portalen en een hondendrol aan de voordeur.
Maar deze middag was ze wondermooi, de stad.
In de fontein speelden twee jongens. Alles uit behalve het ondergoed.
De zon scheen de lucht blauw. Het beste cliché dat er is.
Op het plein voetbalde een tros kinderen met een balletje aluminiumfolie. Klanken van gitaar en accordeon dwarrelden over het plein. Twee jongen kerels speelden iets vrolijks dat aan 'Junglebook' deed denken.
In mij ging iets dartelen en ik knipoogde terug naar de stad.

... what if you fly

Het is één van die quotes die al vroeg op mijn pinterestbord belandde:

Inzetbaar voor veel, zo niet voor alles, wat ietwat buiten mijn eigen comfortzone ligt.

En net die comfortzone begon mij het laatste jaar wat krap aan te voelen. Wat had ik nog voor nieuws geprobeerd? Wanneer had ik nog eens iets gedaan dat me een klein beetje zweet in de handpalmen bezorgde, maar waarvan ik wist dat het de moeite zou zijn. Bitter weinig, merkte ik als ik de balans opmaakte.

Ik denk dat ik in december een beetje ben beginnen duwen tegen die grens. Na twee jaar niet durven, zette ik mezelf klem door me in te schrijven voor Wings for Life.
(Voor wie het concept niet kent. Wings for Life is een loopwedstrijd waar de finishlijn een catchercar is. Als deze je inhaalt is jouw race voorbij. Doel is dus de catchercar zo lang mogelijk voor te blijven en zo ver mogelijk te lopen).

Ik zwierde de argumenten tegen (geen conditie | een kuit die moeilijk bleef doen) van de tafel en suste mezelf met 'ik heb nog vijf maand om te trainen'.

Een week voor de wedstrijd vroeg ik me af  waar mijn gedachten zaten toen ik me inschreef en overwoog mijn nummer aan iemand anders te geven.
Twee dagen voor de wedstrijd liep ik mijn wekelijkse rondje en wist ik: ik kan vlotjes een half uur lopen en heb nog over. Dat was meteen ook het enige plan: vlotjes een half uur lopen en dan wel zien.
Het kan zijn dat ik zaterdag gedroomd heb van struikelen over mijn eigen voeten of de verkeerde afslag nemen op het parcours.
De dag van de wedstrijd zag ik misschien een beetje groen door de zenuwen.
Maar toen was daar het startschot en een massa lopers die je willens nillens voortstuwen. Mensen aan de kant die stonden te juichen en ten slotte alleen nog muziek in mijn oren en mijn benen die hun cadans vonden.

Ik heb net acht kilometer in net geen uur gelopen. Meteen weet ik ook hoe een smeltend ijsje zich voelt bij 27°. Ik zou mijn tijd en afstand kunnen relativeren. Dat ze in het niets vallen bij vrouwen die vlotjes 20 km en meer maalden, maar ik doe het niet.

Ik ben ongelooflijk trots op mezelf. Zo trots dat het bijna voelt als vliegen.

De 10 (*kuch* 12) foto's van 2014

Er vliegt zo'n stokje door blogland. Toon jouw tien foto's van 2014. Nike gooide het mijn richting uit. En omdat ik van logisch denken hou, maakte ik er een foto per maand van. 

In elk seizoen mijn grote liefde. De zee. Hoe desolater hoe liever. Hoe meer wind hoe liever. 

We smeden verbouwplannen. De tuin deze keer. Het voorjaar was gevuld met zand scheppen en stenen versleuren. 

In Technopolis, waar ie niet wou vertrekken voor de vlinder op zijn hoofd zat. 

Verhuisplannen op het werk. De vloer was het enige wat mooi was aan de locatie.

Gin-tonics op mooie lenteavonden. Klein geluk in al zijn glorie.

Vrienden die je op zondagmorgen uit je bed schudden met de vraag 'kom je mee aperitieven in de duinen".
Goud waard, zo'n mensen. 

Met stip op één het allerbeste verjaardagskado ooit - een hangmat.
Met stip op één de allermooiste camping waar we al kampeerden - la futa in Italië. 

De zee, alweer. 

Hoe de herfst altijd te vroeg komt. Hoe schoon ze ook is. 

Lastminute weekend in de Efteling. Alwaar de zoon de dag minutieus voorbereidt.

Een dag op stap met één van de leukste zesjarigen die ik ken. Topdag tussen de dino's. 

Het ding van de kerstvakantie: schaatsen. De teller staat op 4 en is nog aan het lopen.

Geen idee wie dit stokje al gekregen heeft en wie niet. Maar ik gooi het naar mensen die ik graag lees:  I. , Ineken en Ysabje, tonen jullie ook jullie selectie voor 2014?