Voeten omhoog
De was ligt in nette, droge en gestreken stapels in de kast waar ze moet liggen.
De vloer is relatief kruimelvrij. Het merendeel van het speelgoed is redelijk opgeruimd. Zowel de grootste als de kleinste snurken een stuk in de middag. Er rest mij niets anders dan een kop koffie te zetten en onderuit te zakken in de zetel met een boek. Het voelde als een lekker warm bad na een mijn-tenen-zijn-kapot-gevroren-strandwandeling.
Posts tonen met het label letters. Alle posts tonen
Posts tonen met het label letters. Alle posts tonen
vrijdag 20 februari 2009
woensdag 4 februari 2009
Ideaal / Idylisch
De dochter slaapt zacht snurkend in haar park. Los van de was die nog een tijdjes rondjes zal zwieren is het stil in huis. Het gepruttel van de koffiezet is al weggestorven en ik warm me gewoontegetrouw aan mijn mok.
Ik bevind me in mijn eigen idylisch droombeeld. Schrijvend aan het oude bureautje met letters en woorden die mooi op hun plek tuimelen.
Ik ben mijn eigen ideaal beeld op lange, koude werkdagen. Wanneer ik wegdroom aan de gedachte van mijn woonkamer en wat woorden. Althans, heel even nog... want ik hoor al wat gepiep.
De dochter slaapt zacht snurkend in haar park. Los van de was die nog een tijdjes rondjes zal zwieren is het stil in huis. Het gepruttel van de koffiezet is al weggestorven en ik warm me gewoontegetrouw aan mijn mok.
Ik bevind me in mijn eigen idylisch droombeeld. Schrijvend aan het oude bureautje met letters en woorden die mooi op hun plek tuimelen.
Ik ben mijn eigen ideaal beeld op lange, koude werkdagen. Wanneer ik wegdroom aan de gedachte van mijn woonkamer en wat woorden. Althans, heel even nog... want ik hoor al wat gepiep.
maandag 15 december 2008
donderdag 30 oktober 2008
donderdag 9 oktober 2008
Aftellen
Ik zworf maar wat rond. Van Aidan Chambers sukkelde ik via ‘Schijnbewegingen’ tot aan Mo Hayder. Ik ben drie bladwijzers armer die voor een geruime tijd tussen de pagina’s zullen blijven steken verborgen in de krochten van mijn wankele boekenkast.
Toen Lief deze avond de nieuwe Toby tevoorschijn toverde, verbaasde ik mezelf over het ontbreken van een rondedansje. Het lichtje gaat vroeg uit, tegenwoordig.
Ik las vier pagina’s, denk ik. Toen kon Lief echt het nachtlampje uitknippen en mijn bril van mijn neus peuteren. Het boek wou ik moeilijker lossen, vertelde hij deze morgen.
Het gaat zo anders dan die snikhete juni in 2006. Al 35 weken en nog 35 dagen als er één iemand zich bijzonder strikt aan de timing houdt. En ik tel af, met lijf en leden.
Ik zworf maar wat rond. Van Aidan Chambers sukkelde ik via ‘Schijnbewegingen’ tot aan Mo Hayder. Ik ben drie bladwijzers armer die voor een geruime tijd tussen de pagina’s zullen blijven steken verborgen in de krochten van mijn wankele boekenkast.
Toen Lief deze avond de nieuwe Toby tevoorschijn toverde, verbaasde ik mezelf over het ontbreken van een rondedansje. Het lichtje gaat vroeg uit, tegenwoordig.
Ik las vier pagina’s, denk ik. Toen kon Lief echt het nachtlampje uitknippen en mijn bril van mijn neus peuteren. Het boek wou ik moeilijker lossen, vertelde hij deze morgen.
Het gaat zo anders dan die snikhete juni in 2006. Al 35 weken en nog 35 dagen als er één iemand zich bijzonder strikt aan de timing houdt. En ik tel af, met lijf en leden.
Abonneren op:
Posts (Atom)