Leg je erbij neer, Kruimel
Of het nu door een snipverkouden KleineMan, snurkende Lief of zelfs-in-nacht-de-rumba-dansende Puk is. Of het nu door een buik is die bijna te groot is om nog comfortabel te slapen of een Puk die denkt dat een blaas een knijpspeeltje is en een maag een trampoline.
Eén ding staat vast: de laatste ononderbroken nacht van 2008 zit er met bijna volstrekte zekerheid al op.

Vrij
De gynaecoloog knikte goedkeurend naar het scherm waar een onherkenbaar deel van Puk op te zien was. Een knik die mijn vrijbrief is om de zetel te verlaten, het huis weer uitgebreid te verkennen en vanaf maandag weer te gaan werken.

Wiegeliedje


(Mul Mantra - Snatam Kaur)


In de stilte van de dag weerklinkt het steeds meer. Dansen kunnen we nog niet. Ik mag niet en Puk houdt het voorlopig op dobberen. Maar samen luisteren we elke dag minstens een paar keer.
Ik sluit mijn ogen en stel me voor hoe het zal zijn. Dansen met een glimlach van oor tot oor, of met tranen in mijn ogen. Dansen terwijl de wind de krulwilg geselt of de regen roffelt op de koepel boven de keuken.
Ik streel mijn buik en fluister dat we nog heel veel zullen dansen samen... straks.

Met dank aan een klein broekventje.