Zolang de kerstboom er staat is alles peis en vree. Laat maar komen die lichtjes, korte dagen en lange donkere nachten. Gooi er gerust wat sneeuw bovenop. Wij kruipen wel nog wat dichter tegen de kachel aan. Neen, die zoveelste plensbui deert ons niet, er zijn boeken en gezelschapspelletjes.
Maar eenmaal Kerst zijn hielen gelicht heeft en ook het nieuwe jaar verwelkomd werd, keert het gemoed. Steevast.
Weg met glitter en kleine twinkellichtjes. Weg met kaarsen en tv-dekentjes.
Licht en zon willen we. Lang en veel.
Of om het met de woorden van mijn dochter te zeggen.
‘Mag ik mijn badpak aandoen?’ als antwoord op de vraag ‘Ga je mee naar het strand?’
(*)
maandag 6 januari 2014
zaterdag 4 januari 2014
2013 in letters
Ook dit jaar daagde ik mezelf Goodreadgewijs uit. 35 boeken wou ik uitlezen. Ik ben net gestrand op de meet, met twee bijna uitgelezen boeken op mijn nachtkastje. Maar toch 34 boeken. Dat zijn 11432 pagina's.
En terwijl ik door de titels struin die ik het afgelopen jaar las, denk ik weer aan de stoelen, zetels, treinen en busbankjes waarop ik allemaal gelezen heb.
Wonder zorgde ervoor dat ik tijdelijk een heel asociale collega werd tijdens de lunchpauzes. Zo eentje die liever met haar neus tussen de bladzijden zat, dan mee te praten over koetjes en kalfjes.
The Likeness is onlosmakelijk verbonden met het zicht op de spelende kleuter aan het zwembad én als ik een beetje verder keek, de prachtige heuvels rondom Carcasonne.
Mr Penumbra's 24 hour bookstore zal me altijd terugvoeren naar de passagier zetel waar ik - enkel onderbroken om de kroost op de achterbank af en toe een nieuwe dvd te voeren - het boek in één ruk uitlas tijdens onze rit tent in de Ardèche - thuis.
Broer staat voor die week waar zowel de jongste als de oudste met hoge koorts tegen me aangeplakt hingen. En ik even in mijn boek kon wegduiken als het gloeiend lijfje naast me besliste om in slaap te vallen.
Op naar een nieuw leesjaar. Met opnieuw de meet op 35 boeken.
En terwijl ik door de titels struin die ik het afgelopen jaar las, denk ik weer aan de stoelen, zetels, treinen en busbankjes waarop ik allemaal gelezen heb.
Wonder zorgde ervoor dat ik tijdelijk een heel asociale collega werd tijdens de lunchpauzes. Zo eentje die liever met haar neus tussen de bladzijden zat, dan mee te praten over koetjes en kalfjes.
The Likeness is onlosmakelijk verbonden met het zicht op de spelende kleuter aan het zwembad én als ik een beetje verder keek, de prachtige heuvels rondom Carcasonne.
Mr Penumbra's 24 hour bookstore zal me altijd terugvoeren naar de passagier zetel waar ik - enkel onderbroken om de kroost op de achterbank af en toe een nieuwe dvd te voeren - het boek in één ruk uitlas tijdens onze rit tent in de Ardèche - thuis.
Broer staat voor die week waar zowel de jongste als de oudste met hoge koorts tegen me aangeplakt hingen. En ik even in mijn boek kon wegduiken als het gloeiend lijfje naast me besliste om in slaap te vallen.
Op naar een nieuw leesjaar. Met opnieuw de meet op 35 boeken.
vrijdag 3 januari 2014
vrijdag 27 december 2013
Secret Santa 2013
In het kader van firstworldproblems. Hoe ouder je wordt, hoe minder pakjes je krijgt. Waar ik vroeger een verlanglijstje opstelde en kerstfeest na nieuwjaarsfeestje één van mijn materiele verlangens uit het papier kon trekken, blijft het sinds ik de 30 gepasseerd heel stil onder de kerstboom voor mij. (Schoon)ouders die vinden dat je te oud bent voor een pakje en gewoon wat geld in je handen duwen. Heel lief, maar op de één of andere manier vindt dat geld zijn weg niet naar mijn verlanglijstje, maar eerder naar de kassa van het grootwarenhuis. Firstworldproblems, ja ik weet het. Gelukkig zijn er lieve vrienden waar we hardnekkig een cadeautjes-clausule mee in stand houden en is er ook Secret Santa.
Ook dit jaar deed ik weer graag mee. En mocht dit in de brievenbus vinden:
9 foto's van mijn Instagramfeed geplukt en op stickygrammagneten gedrukt. Het voelt een beetje vreemd om je eigen kroost uit het inpakpapier te plukken. Een goede soort vreemd.
Dankje Soetmin! En zoals altijd, ook dankje Tess!
Ook dit jaar deed ik weer graag mee. En mocht dit in de brievenbus vinden:
De gulle gever was Soetmin. En ze verraste me met cadeautjes die elk voor een belangrijk aspect in het leven stonden. Een kussen voor de rust, klavertjes vier voor geluk, roze nagellak voor het meisje in mij en een lolly om af en toe eens te zondigen. Maar het mooiste waren de stickygrams.
9 foto's van mijn Instagramfeed geplukt en op stickygrammagneten gedrukt. Het voelt een beetje vreemd om je eigen kroost uit het inpakpapier te plukken. Een goede soort vreemd.
Dankje Soetmin! En zoals altijd, ook dankje Tess!
dinsdag 10 december 2013
Met wat ik weet is het klein. Met wat hij weet is het groot.
Proefjes, stond op de brief van het school. Het klinkt zo onschuldig en bijna lieflijk. Maar de taal bewees nog eens hoe verbloemend ze kan zijn.
Deze morgen dwaalde de oudste al heel vroeg door de gang, zijn wangen gloeiden rood op en zelfs tegen ons aangeplakt bleven zijn handen fladderen. De hele morgen draalde hij op de achtergrond. Zijn lippen waren wit en zijn boterhammen smaakten hem niet. Ik pakte hem op en voor het eerst sinds lang worstelde hij niet om los te komen, maar legde zijn hoofd in dat plekje in mijn hals dat gemaakt lijkt te zijn voor een kinderhoofdje.
Hier mama, wees hij op zijn borst. Hier klopt het zo hard.
Ik wreef hem zacht over zijn rug en luisterde hoe hij sommen prevelde. *tweemaalvijfistien*driemaaltweeiszes*achtgedeelddoortweeisvier*
Wat kan je als moeder meer doen dan een zoen en proberen wat moed onder hun vel te steken? (Dat en een extra groot glas melk en wat vitaminen in een lepeltje.)
Hoeveel keer nog zal mijn hart in duizend brokjes breken als ik zie hoe hard hij zijn best doet om te groeien?
Deze morgen dwaalde de oudste al heel vroeg door de gang, zijn wangen gloeiden rood op en zelfs tegen ons aangeplakt bleven zijn handen fladderen. De hele morgen draalde hij op de achtergrond. Zijn lippen waren wit en zijn boterhammen smaakten hem niet. Ik pakte hem op en voor het eerst sinds lang worstelde hij niet om los te komen, maar legde zijn hoofd in dat plekje in mijn hals dat gemaakt lijkt te zijn voor een kinderhoofdje.
Hier mama, wees hij op zijn borst. Hier klopt het zo hard.
Ik wreef hem zacht over zijn rug en luisterde hoe hij sommen prevelde. *tweemaalvijfistien*driemaaltweeiszes*achtgedeelddoortweeisvier*
Wat kan je als moeder meer doen dan een zoen en proberen wat moed onder hun vel te steken? (Dat en een extra groot glas melk en wat vitaminen in een lepeltje.)
Hoeveel keer nog zal mijn hart in duizend brokjes breken als ik zie hoe hard hij zijn best doet om te groeien?
Abonneren op:
Posts (Atom)