Voor al de letters
Moleskine give-away

Ooit, voor ze overal te krijgen waren, kruiste een foto van een Moleskine mijn pad. En ik wist dat ik er een moest. Alleen wist ik niet waar ze te verkrijgen waren in Belgie. Een lieve bloglezeres uit Nederland bezorgde me een fantastische maandagmorgen. En sindsdien zijn mijn Moleskine en ik een constante geworden.


Lang moest ik dus niet zoeken naar een geschikt cadeau.

Voor al de letters
Voor al de lijstjes
Voor al de dromen
Voor al de herinneringen
geef ik een Moleskine weg. Eentje met een glanzende kaft en kraakheldere lege pagina's. (Alleen de eerste, daar schrijf ik iets op, voor jou).

Wat moet je doen? 

Laat hieronder een reactie na met een link naar of een citaat van een stukje dat hier ooit op Kruimels verscheen.
Ik ben benieuwd welke van mijn woorden ooit bij jou zijn blijven plakken.

Meedoen kan tot en met maandag 23 april.

Huiswerk-stress #2
Mijn vingertoppen zochten asiel in de iets warmere holte van mijn mouw. Het was ijskoud in de hall waar er mij niets anders te doen stond dan een uur te wachten. Mijn boek was uit en muziek had ik niet mee, dus deed ik niets anders dan te staren naar mijn vingertoppen die een blauwige waas kregen. Met de gedachte: ‘Erger kan het met die zin toch niet worden’ diepte ik mijn pen en Moleskine op, nestelde me op de trap en schreef simpelweg de ene zin na de andere.
Mijn pen kriebelde letter na letter neer en mijn vingers werden zowaar weer beweeglijk. Het huiswerkstukje kreeg vorm. Ik noteerde een ideetje voor een ander verhaal meteen in de kantlijn en ging het huiswerkstukje te lijf. Mijn Moleskine waar ik anders heel erg voorzichtig mee ben was een schrap- en krabbelboekje geworden. Mijn wangen gloeiden van het plezier iets op papier te zien groeien. Ik herschreef het huiswerkstukje en werkte het ander ideetje in trefwoorden uit. Veertien pagina's had ik volgekriebeld en geschrapt toen ik eindelijk in een warme auto kon stappen. Het plan om een hond te adopteren klasseerde ik in de onderste lade.

Bij deze, ik verhuis van mijn plekje aan de verwarming in de badkamer naar de openstaande diepvries. Het schrijven zal nogal vooruit gaan.

Oude liefdes, nieuwe liefdes

Een oude liefde moest lange tijd plaats ruimen voor de tegenwoordige tijd.

In die vuilnisbak die ik soms mijn tas noem, was er tussen de agenda, extra tut, speeltje en een prentenboek maar amper plaats. Naast de brooddoos, die appel die ik toch nooit opeet en een portefeuille die uitpuilt van de ziektebriefjes. Ik merk namelijk aan niets beter dat ik mama ben, dan aan mijn tas (of het zijn die wallen onder mijn ogen, maar die zie ik zelf niet). Ik weet niet hoe dat bij anderen gaat. Maar die extra pamper voor KleineMeid en een schoon onderbroekje voor KleineVent's 'je-weet-maar-nooit' blijven vaak hardnekkig lang kamperen. Tel daar nog eens een handvol balpennen en enkele vergeten rekeningetjes bij op. Kortweg, het ding zit stamp- en overvol. En dan moeten de mooie, niet nuttige dingen plaats ruimen, zoals
een boek voor je-weet-maar-nooit of mijn schetsboek dat eigenlijk een schrijfboek is.

Maar oude liefdes kennen zo hun trucjes. En zo ruimde ik net voor Valentijn mijn vuilnisbak uit tot tas. Met daarin sinds vandaag opnieuw mijn Moleskine. Hij is weer aan mijn zijde, van 's morgens tot 's avonds.

En trouwens, in die Moleskine daar woont Louis,
maar daarover later (hopelijk) veel veel meer...

En de Moleskine gaat naar....

 

De virtuele onschuldige kinderhand trok een nummertje. 

Ik telde en kwam uit op:

 

Tess, er komt een Moleskine jouw kant op. Mail jij mij jouw adresgegevens?