Het is waar wat ze zeggen. Een mens knippert even met z'n ogen en een decennium is voorbij. Of, om er nog maar een cliché tegen aan te gooien: het lijkt pas gisteren dat ik je kersvers in mijn armen hield.
En kijk nu!
Er is al lang niets meer van dat baby'tje, peutertje of kleuter in je te bespeuren. Je bent een compact pakketje vol manieren, voorkeuren en streken. En ik blijf me maar afvragen wanneer dat gebeurd is. Blijkbaar heeft de tijd dus echt twee versnelling. Eentje standje 'stervenslangzaam' speciaal voor die nachten waar er niet geslapen
Zelf lijk je er niet om te malen dat er plots twee cijfers op de kroon bovenop je hoofd staan. Wel kreeg ik de vraag hoe je dan volgend met je handen kan tonen dat je elf bent. Maak je er nog niet druk over. Dat zijn zorgen voor binnen 365 dagen, vriend.
Een tiener, begot.
Ik troost mezelf met het feit dat je met je 1m32 tenminste nog een tiener bent in pocketformaat. (gelukkig zit het er dit jaar nog niet in dat je boven mijn hoofd groeit.)
En als ik één iets geleerd hebt uit de afgelopen tien jaar is het dat het alleen maar leuker en leuker wordt.
kus,
mama