Op zoek naar een goed boek? Mijn 10 lievelingsboeken van 2015

De laatste jaren restte mij steevast nog een stukje op te vullen balk bij de Goodreadschallenge.
Dit jaar had ik nog wat weken over toen de balk op was.
Conclusie: het was een goed leesjaar. En niet alleen door het aantal boeken dat ik op mijn stapeltje 'gelezen' mocht schuiven.  (dankje kwartiertje treinlezen 's morgens en 's avonds),

Het was vooral een goed jaar omdat er zoveel mooie boeken tussen zaten. Ik blijf het namelijk een kunst vinden om de juiste boeken op het goede moment uit het rek te trekken. Een kunst waar ik niet altijd in slaag. Getuige het stapeltje 'niet uitgelezen' dat ergens nog wankelt op mijn nachtkastje.

Dus doe jezelf in het staartje van dit jaar een plezier en duikel deze boeken op, reserveer wat tijd in de zetel, op de trein of 's avonds in bed en duik in deze schoonheden.

The Strange and Beautiful Sorrows of Ava Lavender
Een vleugje magisch realisme en wondermooie vertellingen. Een mix van Chocolat, Big Fish en Un long dimanche de fiançailles. Ik probeerde je hier ook al te overhalen.

Bird Box
Er loert iets buiten. Niemand weet wat. Als je het ziet kan je het niet meer navertellen.
Gelezen op het puntje van mijn stoel.

Kom hier dat ik u kus
Jaha, ik ben spuit elf die dit boek aanraadt, maar het lijstje is niet compleet zonder.
Voor wie houdt van wondermooie taal.

We Were Liars
Over deze wil ik niet veel kwijt. Gewoon lezen en dan even laten weten of jij op een bepaald ook moment dacht/mompelde 'Wat?????'

De waarheid over de zaak Harry Quebert
Een klepper van meer dan 600 pagina's waar je zo door raast. Zo zo graag gelezen.

Woesten
Soms kom ik een beetje achter. Negeer ik een boek dat maandenlang in de top tien staat ostentatief.
En wanneer ik het eindelijk lees, timmer ik mezelf wat op mijn hoofd. Waarom las ik dit niet eerder?

Station Eleven
Een griepepidemie doodt het overgrote deel van de bevolking. Er is geen communicatie, geen elektriciteit, geen eten. Hoe overleef je?
Of ook: Jeuj! een post-apocalyptisch verhaal zonder zombies.

Pogingen iets van het leven te maken 
Later als ik oud ben, wil ik een Hendrik Groen in mijn bejaardentehuis!

Een regenboog in de nacht
Een boek dat mijn hart een beetje deed kraken. Je volgt kleine Pea tijdens een donkere periode. Ik wou haar uit de pagina's plukken en in een warme deken wikkelen.

This was not the plan  
Omdat dertien in een dozijn-romans wel eens fijn kunnen zijn. Zeker als het een goeike is.
Dit was een goeike.

Welk boek is jou bijgebleven dit jaar? 

Kerstdubbeltje

Kerst is hier altijd een dubbeltje op zijn kant. Moeilijk in te schatten naar welke kant het zal vallen.
Grijpen de glitters en dennenbomen me bij de kraag of glijdt het hele gebeuren simpelweg langs me heen?

Het zag er naar uit dat het de tweede optie zou worden. Ik wentelde me nog wat in de Sint-tekeningen met een handje pepernoten naast me, toen Lief bij wijze van mop Michael Bublé uit de Spotify-playlist opviste.

En wat blijkt? Meneer Bublé heeft een bijzonder effect op het kerstgevoel in mij.
Spontaan dook ik de kelder in om de kerstboom op te vissen, verdwenen alle sintgerelateerde spullen uit het zicht (behalve chocolade, chocolade wint altijd ongeacht de seizoensvibe) en om het helemaal af te werken gooide ik samen met dochter op de 'DIY kersthangers van Zilverblauw'. Een knutselactiviteit die niet alleen zorgt voor een heerlijke geur in huis, maar ook garant staat voor urenlang ouderwets witte lijmvelletjes van je hand peuteren.

1-0 voor Kerst.
En Michael, die blijft hier nog even steken op repeat. *neuriet* It's beginning to look a lot like Christmas. 

Kniktieklaas

Ik kijk het met een warm soort heimwee aan: De ijver waar er tekeningen mee gemaakt worden. Het verlangend aftellen. De zorg waarmee een mandarijn precies goed in het schoentje gelegd wordt, met een handgeschreven brief in de juiste hoek er naast. 

Het katapulteert me zo naar vroeger. Naar twee blote voeten die op een te koude vloer stonden te dansen voor de deur van de woonkamer. 

‘Kom! Kom! We gaan kijken!’

‘Wacht. Laat ons even wakker worden.’ Nooit kwamen mijn ouders trager de trap af. Nooit deden mijn ogen er zo lang over om te wennen aan het aangeknipte licht. 

Nu ben ik diegene die voorzichtig tekeningen haalt uit gezette schoenen. Ik strijk de plooien uit verlanglijstjes en berg ze op in de doos onder mijn bed waarin honderden kleine fragmenten van hen in zitten: ‘Liefe sinterklaas. Ik wil graag een zangmiekrofoon en knutzelspulen. Dat sou ik geel leuk vinden.’ 

Het is een versie van hen die veel te snel zal verdwijnen. En ik wil er een minstens een snipper van kunnen bewaren. 

De jongste tekent aan het nieuwste portret van Slecht-Weer-Vandaag en klikt you tube-gewijs van Sinterklaasliedje naar Sinterklaasliedje. 

Plots klinkt Kniktieklaas door de kamer. 

Ik ben weer negen, met blote voeten op de koude vloer. 

‘Kom!Kom! We gaan kijken!’