Doodgewone dingen

Lillith maakte een lijstje met doodgewone dingen die je hart doen zingen en nodigt iedereen uit om mee te doen. Omdat geluk meestal in kleine of doodgewone dingen zit, hier mijn lijstje.

• Fietsen door de koude ochtend, met de zon die de hemel in vuur en vlam zet en dan mijn lievelingsliedje horen in mijn koptelefoon. 
• De eerste slok koffie in de morgen. Bij voorkeur als het nog stil is en wat koud in de woonkamer. 
• De eerste bladzijde van een nieuw boek lezen en voelen hoe ik meteen in het verhaal getrokken wordt. 
• De laatste bladzijde van een boek lezen en me afvragen wanneer ik ooit nog een boek zal vinden dat zo goed is. 
• De dochter stiekem gadeslaan als ze met playmobile aan het spelen is. Die verhalen, jong, de verhalen!
• Het tongetje van de zoon dat altijd wat tussen zijn lippen doorpiept als hij zich concentreert. 
• In een lege wagon zitten, met een goed boek en veel tijd. 
• Wanneer dat wat in mijn hoofd zit in één vloeiende beweging ook zo op papier komt te staan. 
• Eindeloos baantjes trekken in het zwembad en merken dat het opeens even stil was in mijn hoofd. 
• Warme zomeravonden met vrienden rond de tuintafel
• Kijken naar slapende kindjes, nog liefst van al die van mij. 
• Die ene seconde waarin het gezicht van zoon of dochter oplicht als ze me opmerken in de deur van de naschoolse opvang. 
• Een mooie zonsopgang of zonsondergang. 
• Over een leeg strand wandelen. 

Nog meer lezen? Lillith lijst alle lijstjes op. 

de foto die ik niet maakte #5

Wiebelend zit ie op zijn plaats te wachten. Zijn vrienden van de circusles jongleren met doekjes, balletjes en draaien veel bordjes op veel stokjes. Hij schuift en wacht, tot de circusmeester hem aanwijst. Met zijn schouders naar achter loopt hij naar een grote rode olieton en rolt die naar het midden van de mat. Armen in de lucht, door de knieën en terwijl ik knipper springt hij los op de ton. Op zijn gemak stapt hij - met de ton onder zijn voeten - een stukje naar voor, een stuk naar achter en - waarom ook niet - waagt hij zich aan wat sprongen op de ton zelf.
Mijn circusaap - die in september gewoon wel aardig met de diabolo overweg kon - maakt een buiging en springt sierlijk terug naar de mat.

Terwijl hij terug naar zijn plaats loopt, schat ik hem vijf centimeter groter dan de tien minuten daarvoor.

(Circus Woesj - januari 2015)

Wat beter helpt dan koffie

Sleep jezelf slaapdronken uit bed. Ja, het maakt niet uit hoe warm het is in jouw dekenfort. Neen, tuurlijk is die kamer bijlange zo warm niet. Ja, je blote tenen haasten zich vanzelf terug onder de dekens wanneer ze de temperatuur van de vloer voelen. Maar kom, bijt door. 

Douche - dat mag met warm water, ook wij kennen onze grenzen. Smeer en eet brood. Er mag zelfs een tas koffie bij. Helpen doet dat spul toch niet. Koffie is goed om een sliert slaap weg te blazen, een compleet wolkendek, daar is geen gat in te slaan. 

Zorg dat je kinderen ook wat brood binnenkrijgen. Neen, wakker word je daar niet van, maar belangrijk is het wel.
Kijk naar buiten.
Is het donker? Zie je wolkjes komen uit de monden van voorbijrijdende fietsers? Glinstert de weg met ijzel? Perfect. Of beter nog. Buigen bomen gewillig op de adem van de wind. Zie je mensen ploeteren terwijl regenwolken hen voorzien in een tweede douche. Ideaal! 

Spring - neen dat is teveel gevraagd - hijs jezelf op de fiets. Vergeet voor alle zekerheid je muts en handschoenen. Een jas mag, net zoals een sjaal - opnieuw ook wij kennen onze grenzen. 

Werp een blik op de temperatuur dat het bord boven de apotheek aangeeft.

Fiets je warm, wakker ben je nu zeker. 

Je suis charlie

omdat anderen het vaak veel beter zeggen

Rudy Vranckx: "Humor nuanceert, relativeert en ondermijnt. Door al te eenduidige visies op ironische wijze te kijk te zetten, plaatst humor de wereld in perspectief. Omdat extremisme net steunt op een gebrek aan perspectief en een erg eenzijdige, radicale en blinde overtuiging, is humor het beste wapen om het fenomeen te ontmantelen. "Humor zet extremisten en hun simpele wereldbeeld in hun blootje. 

#jesuischarlie

Leestip - the strange and beautiful sorrows of ava lavender

'Vanavond werk ik iedereen de deur uit (man) of het bed in (kroost) om ongestoord dit verhaal uit te kunnen lezen. En dan zal ik spijt hebben dat het uit is.', schreef ik gisteren op Goodreads. 

Bij Verbeelding pikte ik deze boekentip op: Ava Lavender wordt geboren met vleugels. Geen witte vleugels zoals engelen, maar bruine vleugels als van een vogel. Niemand kan verklaren hoe dit komt. In het boek kijkt Ava terug op haar familiegeschiedenis:

My grandmother fell in love three times before her nineteenth birthday. My mother found love with the neighbor boy when she was six.
And I, I was born with wings, a misfit who didn't dare to expect something as grandiose as love....my story, like everyone's, begins with the past and a family tree. The following is the story of my young life as I lived it…. I have traveled through continents, languages, and time trying to understand all that I am and all that has made me such.

Dit boek pakte me helemaal in. Waar ik kon, wanneer ik kon zat ik te lezen. De taal is prachtig en de sfeer is om van te snoepen. Een mix van Chocolat, Big Fish en Un long dimanche de fiançailles. Door heel het verhaal heen zijn kleinere verhalen geweven. Losse portretten, soms absurd, maar nooit te. Alles wordt met een zekere vanzelfsprekendheid geserveerd zodat je nooit vraagtekens zet bij het waarom.

'Wat als het niet mooi eindigt', vreesde ik nog. Maar eigenlijk deed het einde er niet toe. Het is een verhaal over liefde in al zijn vormen. Hoe liefde mooi en ontwapenend kan zijn. Maar ook hoe liefde hetgeen kan zijn dat het meeste schaadt en snijdt.

Ik hoop dat dit boek de toon kan zetten voor dit leesjaar, want dan wordt het een ongelooflijk aangenaam jaar.